Misschien heb jij mijn eerste blog al wel gelezen, ik was 13 jaar en bleek zwanger te zijn. Dit heeft mijn leven op zijn kop gezet, en vooral heel erg veranderd. Ook wil ik graag delen dat ik er ook veel van geleerd heb. In deze blog heb ik dat uitgeschreven.
Ik heb geleerd dat jij jezelf moet geven wat je nodig hebt. Ik had als 15 jarig meisje zo sterk het gevoel dat ik moest gaan praten over de dingen die ik meegemaakt had. Ik wilde over gedachtes en gevoelens praten. Ook al werd er gezegd ‘Je bent toch niet gek’ ben ik naar de dokter gestapt om professionele hulp te vragen. Helaas had ik niet meteen iemand die goed bij mij paste. Uiteindelijk heb ik wel iemand gevonden bij wie ik mij fijn voelde, waaraan ik mijn verhaal kon vertellen. Iemand die met mij mee leefde en mij handvatten gaf zodat het dragelijker werd om mee te leven.
Ik heb geleerd dat je je niet hoeft te schamen voor wat je overkomt, ook al ben jij de gene die verantwoordelijk is, iedereen maakt fouten. Elk huisje heeft zijn kruisje. Jezelf naar beneden halen is dan niet nodig, je moet al leven met de keuze die je hebt gemaakt. En de nasleep daarvan. Van gebeurtenissen kun je leren. Zo ontstaan levens lessen en als je het zo ziet voelt dat wellicht fijner.
Ik heb geleerd dat niemand (zelfs je ouders niet ) jou behoefte kunnen invullen. Je mag dit zelf aangeven. De meeste mensen vinden het fijn om jou te helpen, net als dat jij het fijn zou vinden als iemand aangeeft wat je in een zware tijd voor hen kan betekenen.
Dat gevoelens als woede en frustratie kunnen ontstaan als jij je diepste gevoelens niet goed kan uiten. Als jij jezelf niet kan zijn. Ik was altijd vrolijk en relaxt, maar merkte dat ik op een gegeven moment snel gestrest was en veel woede in mij had. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om je gevoel te mogen uiten. Ook de negatieve gevoelens. Zonder de negatieve gevoelens te ervaren, ervaar je de positieve gevoelens ook niet meer helder. Je mag verdrietig zijn als er iets naars is gebeurd. Dat is oké!
Ook heb ik geleerd dat je na een heftige gebeurtenis kan veranderen als persoon. Je krijgt een andere kijk op het leven. Het zou fijn zijn als je de tijd nam jezelf dan opnieuw te leren kennen. Het is niet fijn om je oude (ik) na te streven, als die er niet meer is.
Dat het oké is als je niet meer kan levelen met de mensen om je heen. Dat je in plaats van je jezelf blijft aanpassen aan je omgeving, ook opzoek zou kunnen gaan naar mensen die op dezelfde golflengte zitten. Daar word je veel gelukkiger van.
Dat niemand kan weten hoe het voelt, zonder het zelf meegemaakt te hebben. En dat je dat ze ook niet kwalijk kan nemen. Ze kunnen zich proberen in te beelden maar jouw pijn kennen zij niet.
Dat sport echt een goeie uitlaatklep is. Ik had een paard. Waar ik 7 dagen in de week naar toe mocht. Daar kreeg energie van. Dit was een afleiding. Hij gaf mij liefde en ik gaf mijn liefde aan hem. Hij was mijn beste vriend.
Doordat ik zo jong zwanger was en mijn kindje liet weghalen, en vervolgens nergens meer over gesproken werd thuis. Heb ik aandacht en een luisterend oor erg gemist. Ik ben heel lang boos geweest op mijn ouders dat ze er nooit meer met mij over gesproken hebben. En vanuit die pijn, is een verlangen ontstaan om andere vrouwen daarin te ondersteunen. Een luisterend oor te bieden wanneer nodig. En vanuit dat verlangen is Klets uiteindelijk ontstaan. Waar ik heel dankbaar voor ben. Dit is wat ik moet doen en waar ik gelukkig van word.