Steeds hoor je jezelf zeggen "Ik heb het zo druk" en zo voel jij je ook. Je rent van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat met een vol hoofd achter alle feiten aan. Je bent overal, maar met je aandacht niet waar het wel belangrijk voor je is. Aan het eind van de dag ben je gebroken. Er zit niks anders op, je pakt wat lekkers en ploft neer op de bank. Je voelt je schuldig tegenover je man dat je niks meer waard bent, tegen over de kinderen die je geen eens meer een boekje voorlas. Van dat schuldgevoel word je verdrietig en je stapt met een ontevreden gevoel je bed in. De volgende dag sta jij met een moe hoofd en gevoel op. Als je voor de spiegel staat bedenk je je hoe je deze dag moet doorkomen...

​