Op 34e-jarige leeftijd (toen ik al moeder was, van twee kleine meisjes) wist ik niet goed wie ik was. Laat staan dat ik wist waar ik blij van werd. Als ik terugkijk naar de vrouw die ik toen was, heb ik met haar te doen.

 

Op deze manier was ik niet het goede voorbeeld voor mijn kinderen.  Ik probeerde mezelf te ontwikkelen door wat zelfhulpboeken te lezen. In theorie wist ik hoe je verandering kon toepassen, maar in praktijk vond ik dat maar lastig. 

​

Toen bedacht ik dat een coach heel fijn zou zijn. Maar ik vond een coach duur en ik gunde het mezelf gewoon nog niet. Tot ik een jaar last kreeg van gekke lichamelijke klachten zoals: slapeloosheid, maagpijn, stank uit mijn mond.

 

Ik kwam in een negatieve spiraal. Gelukkig ben ik naar mijn lichaam gaan luisteren en zocht ik hulp van een coach. Als ik dat niet had gedaan was ik zeker in een burn-out terecht gekomen, als ik daar al niet in zat?

​

Zoals altijd ben ik zelf opzoek gegaan naar hulp. Die eerste stap, is het begin geweest van mijn persoonlijke transformatie. Ik ben mezelf opnieuw gaan leren kennen, mijn waarden gaan zien. In de tussentijd ben ik opleidingen gaan volgen waar ik veel over mezelf en indirect over anderen leerde. 

​

Ik vind het fantastisch dat de relatie met mezelf beter is, en dat ik doelen in het leven heb gevonden, ik heb het leukste werk: Andere vrouwen begeleiden in dezelfde transformatie als die ikzelf heb afgelegd, maar dan op hun manier en met hun eigen levensverhaal.