Ik heb voor mijn gevoel per dag zo veel te doen, dat het nooit lijkt te passen in 1 dag. Daardoor geniet ik niet genoeg van de dingen die belangrijk voor mij zijn. Ik ben erachter waardoor dat komt. Ik volg mijn gevoel niet, ik volg mijn denken. Ik ben ZO blij dat ik mij er van bewust ben. Mijn eerste gevoel, dat is vaak zoals ik het echt wil. En zo moet ik het in het vervolg ook gaan doen. Daar moet ik op leren vertrouwen. Met de gedachte dat ik mijn beslissing altijd kan bijsturen. Het is niet zo dat wanneer ik nu een keuze maak, ik dit niet meer kan veranderen.
Keuzes maken is altijd al lastig voor mij geweest. Ooit een goeie tip gekregen. Pak een centje... neem kop voor de ene keuze die je op dat moment hebt, en munt voor de andere keuze. Als het muntje dan op munt valt en je denkt K*T ik had gehoopt dat ie op kop zou vallen. Dan weet je dus dat je voor kop moet kiezen. (ook al lag het muntje op munt!).
Ik zal jullie een voorbeeld geven over een moment waarop ik koos voor mijn gedachten;
Ik stond van de week al moe op, maar ik wilde er een leuke dag van maken met de meisjes. Zo gingen wij in pyjama koekjes bakken om vervolgens verder te gaan met het maken van mijn oudste dochter haar huiswerk. Rond de middag zou een vriendin met haar kindjes komen. We moesten nog aankleden, boodschappen doen, hond uitlaten, wasjes draaien, huiswerk maken en onder tussen een peuter van 2 vermaken. Daarbij is het ook fijn als je huis een beetje netjes is voordat de visite komt. Buiten deze taken om wilde een andere vriendin al 2 weken graag met mij afspreken. Maar van mijn kant lukte dat steeds niet, daarom sprak ik deze dag met haar af om 10:15. Zo konden wij toch even een kop koffie samen doen.
Zodra ik de afspraak had gemaakt met mijn vriendin, en het telefoongesprek had beëindigd, begon ik mij gehaast te gedragen. Ik vond dit heel vervelend en de kinderen merkte dit ook, dus nam ik dit gevoel onder de loep. Er kwamen ook gedachtes zoals: Waarom doe ik dit?, waarom spreek ik toch met haar af?, mijn kinderen hebben mij nodig, en we moeten nog zo veel doen. Daarna volgde de gedachte van ''wat stom van mij dat ik daar niet over nagedacht heb''. Deze gedachte bracht ook een emotie naar boven namelijk ''kwaad'' en dan voornamelijk kwaad op mezelf!
Gedachtes:
Ik kan mijn vriendin niet weer afzeggen! Ik heb dat van de week al gedaan. Dat is echt lullig! Dan ben ik geen goede vriendin. En zij vermaakt zich al zo slecht dus is het ook wel lief om daar rekening mee te houden.
Ik koos dus voor mijn gedachtes in plaats van voor mijn gevoel. Hierdoor liep een leuke, gezellige ochtend koekjes bakken met mijn meisjes anders af dan ik had gewild. Daar baalde ik enorm van.
Het positieve eraan is wel...dat ik er snel achter kwam waarom ik mij in ene zo gehaast voelde. Soms kan je ook een naar gevoel ervaren, maar niet weten wat de oorzaak is.
Is dit verhaal herkenbaar voor jou? Ik ben heel benieuwd. Herken jij je gevoelens dan al goed of ben je dit ook aan het leren herkennen? Ik ben erg benieuwd.