In eerste instantie dacht ik toen ik moeder werd: Waarom heeft iedereen het alleen maar over de leuke dingen en niet over de gevoelens en frustraties en onzekerheden die ik voel? Gelukkig kon ik deze wel met familie bespreken en zij begrepen dit ook. Zonder dat ik me schuldig hoefde te voelen. Dat was zo fijn. Ik merkte wel dat ik naast hen ook opzoek was naar andere moeders die net zo dachten als ik. Zodat ik lekker los kon gaan over hoe anders en moeilijk ik het moederschap soms vond. Door open te praten hoopte ik openheid te creëren bij andere moeders, zodat ik mij hier niet zo alleen in voelde. Ik zocht naar gelijkenis. En he dat is fucking lekker als je net moeder bent en het niet zo is zoals je verwacht had. Ik miste de tijd voor mezelf en ik hoopte dat mijn kind een perfect kind was, zodat ik meer van haar kon genieten.
Mooie leer van het leven. Dat het niet altijd zo gaat zoals je je van tevoren bedenkt.
Zoals wij zijn, zijn kinderen ook. Zij zijn hun eigen ik. En wij moeten ze nemen zoals ze zijn. Niet zoals we willen dat ze zijn. En misschien is dit mijn leer en de leer van zoveel andere ouders. Om jezelf ook precies te nemen zoals jij bent. Makkelijk? Nee. En ik weet wel dat alles wat niet makkelijk is de weg opent naar meer kennis meer vrijheid en geluk.
En dat het klagen je zou helpen? Dat zie ik nu anders in. Ik dacht in eerste instantie dat veel moeders daar niet over spraken omdat ze het naar de buitenwereld mooier wilde maken dan het was. Als ik had gezegd dat het fantastisch was, het moederschap dan had ik voor mijn gevoel gelogen. En liegen doe je niet! (Ik niet). En nu zie ik in dat het geen nut heeft om zo open te zijn over dat soort dingen. Het maakt de situatie onnodig groter dan het in werkelijkheid is doordat je er steeds over praat. En dat is eigenlijk heel logisch. Als je er steeds over praat, ben je er steeds mee bezig in gedachten. De beelden die jij van de situatie steeds in je hoofd ziet en het gevoel wat je daar weer bij krijgt, zorgt ervoor dat je die vervelende momenten elke keer opnieuw herleeft. En voor het brein maakt het niet uit of het echt gebeurd of dat je er alleen aan denkt. Wat gebeurt er als jij gevoelens en gedachten zoals deze steeds herhaald?: Ik vind het zwaar, ik wil tijd voor mezelf, wat zijn ze lastig, waarom luistert ze niet? Wat doe ik niet goed.. Nou wat denk je? En hoe voel jij je als je met deze gedachten bezig bent? Je wordt ontevreden, je zegt dat er iets mis is met jouw opvoedding en dus met jouw rol als opvoeder, dus met jou als persoon. Je ervaart angst voor de toekomst. Dit zijn een paar emoties en gedachten die je kunt hebben en ik heb ze ook. Ja nog steeds! Het is niet gek en je kan er wel wat aan doen. Ik ben blij dat ik me daar nu van bewust ben. En hieraan werk. Want waar jij je op focust dat groeit. Merk het maar op de volgende keer als jij ouders ziet zeuren over het thuis werken van nu. En he begrijp me niet verkeerd, dat deed ik net zo. En als ik mezelf er niet van bewust ben doe ik het nog wel eens. Maar ik ben erachter dat het je niet blij maakt en de situatie er ook niet beter op wordt, voor de kinderen niet en voor ons als ouders niet. Dus he! Laten we allemaal iets bewuster omgaan met onze gedachten en onze uitspraken en betere gevoelens over deze tijd creëren. Tenminste als je net als ik wilt leren dat het ook anders kan. En in het begin lijkt het misschien onwennig of zelfs wel een beetje nep om te doen alsof het allemaal leuk en gezellig is. Zie bijvoorbeeld deze corona tijd als bijzonder en dat je hierdoor meer tijd met je kinderen krijgt. Het is belangrijker dat je zorgt voor jouw gevoel, dan dat je zorgt voor het gevoel van de ander door mee te blijven praten over hoe zwaar en moeilijk het allemaal is. Kies voor je eigen toekomst. En zeg eerlijk welke toekomst lijkt je mooier... Die klagende toekomst met veel frustratie en angst maar wel met de gelijkenis van die andere klager of die liefdevolle toekomst met plezier en rust met jezelf en jouw kinderen.
Ik bedoel niet dat je nooit meer mag openstellen over wat er in je omgaat. Misschien kan je je wel beperken tot een paar mensen of kun je het anders formuleren. Je zal je anders gaan voelen, anders gedragen en andere energie uitzenden die zorgt voor een andere uitkomst zoals: positieve mensen, positieve kinderen, positieve dag en ga zo maar door.
Laten we elkaar hierin stimuleren.